در اکثر بازیها خانگی تیم، اکثریت هواداران را کسانی تشکیل می‌دهند که «دارندگان بلیط سالانه» هستند که به طور میانگین، 68670 هوادار در هر بازی می‌شوند. برای تبدیل شدن به یکی از این هواداران، شخص باید به یکی از اعضای باشگاه تبدیل شود که برای اینکار باید عضو یکی از 1800 گروه رسمی که حامی باشگاه هستند، شود که این گروه‌ها در اسپانیا و سایر نقاط جهان هستند. رئالی‌ها دارای رکورد بیشترین میزان تماشاچی در تاریخ اسپانیا هستند به طور میانگین، برای هر بازی تیم، 65000 هزار هوادار به ورزشگاه می‌آید. در فصل 2004-2005، آنها با میانگین 71900 نفر، در رده دوم برترین‌ها قرار گرفتند.

در می 2006 نیز ورزشگاه آلفردو دی استفانو افتتاح شد که در نزدیکی مکانی قرار دارد که تیم در آن معمولاً تمرین می‌کند. اولین بازی انجام شده در آن نیز بین رئال مادرید و Stade de Reims برگزار شد که یادآور فینال جام اروپایی در سال 1956 بود. رئالی‌ها آن بازی را با 6 گل سرخیو راموس ، آنتونیو کاسانو (2 گل)، روبرتو سولدادو (2 گل) و خواردو با برد پشت سر گذاشتند.

نمایی از ورزشگاه سانتیاگو برنابئو قبل از آغاز فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 2010

برنابئو در سال 1964 میزبان فینال جام ملت های اروپا بود. در سال 1982 ، فینال رقابت‌های جام جهانی در آن برگزار شد. این ورزشگاه همچنین میزبان 4 فینال رقابت‌های اروپایی بوده‌است. در سال‌های 57، 69 و 80 این ورزشگاه میزبان جام اروپایی بود. در سال 2010 نیز فینال لیگ قهرمانا اروپا در آن برگزار شد. برنابئو داراری ایستگاه مترو  مخصوص به خود است که نامش سانیتاگو برنابئوست. در نوامبر 2007 نیز این ورزشگاه از طریق یوفا 5 ستاره شد (بیشترین میزان دریافت ستاره).

جدید ترین عکس از سانتیاگو برنابئو

ورزشگاه بارها دچار تغییر میزان گنجایش شد. مثلاً برای نخستین بار ورزشگاه در سال 1953 به گنجایش 120 هزار هوادار رسید. اما پس از آن بارها گنجایش ورزشگاه کمتر از قبل می‌شد (آخرین بازی که این اتفاق افتاد، در سال 1998 بود که یوفا اعلام کرد تمام هواداران تیم باید بر روی صندلی نشسته باشند). آخرین بازسازی ورزشگاه نیز در سال 2003 روی داد که حدود 5 هزار صندلی دیگر به ورزشگاه افزوده شد تا گنجایشش به 80000 نفر برسد. همچنین اعلام شده‌است که قرار است به‌زودی برای ورزشگاه یک سقف ساخته شود

ورزشگاه سانتیاگو برنابئو از نمایی زیبا

پس از آن و در سال 1943 که سانتیاگو برنابئو به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد، تغییری در استادیوم تیم ایجاد شد. برنابئو معتقد بود که چامارتین آنقدر که باید بزرگ نیست و در حد و اندازه رئال نیست. به همین دلیل دستور ساخت ورزشگاهی جدید را صادر کرد که در 14 دسامبر 1947 افتتاح شد. این ورزشگاه، همان سانتیاگو برنابئو کنونی است (البته این نام را بعد از مرگ برنابئو در سال 1955 به دست آورد). نخستین بازی که در این ورزشگاه انجام شد، بین رئال مادرید و بلننسه پرتغال بود که با برتری 3-1 سفیدهای مادرید به پایان رسید. نخستین کسی که در این ورزشگاه گل زد نیز، سابینو باریناگا بود که گل نخست تیمش در همین بازی را زد.

در سال 1912 بود که تیم به کمپ O'Donnell رفت و به مدت 11 سال، آنجا زمین خانگی تیم محسوب می‌شد. بعد از آن تیم به مدت یکسال به ورزشگاه ۸ هزار نفری ciudad Lineal رفت. بعد از آن اینبار نوبت چامارتین بود که زمین اختصاصی تیم شود. این ورزشگاه در 17 می 1923 و در بازی با نیوکاسل یونایتد برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت. ورزشگاهی با گنجایش بیش از 22 هزار هوادار تیم که اولین قهرمانی رئالی‌ها در لیگ نیز در آن به ثبت رسید.

       پیراهن شماره 1                      پیراهن شماره 2                        پیراهن شماره 3

            (سفید)                                   (سیاه)                                  (قرمز)

از همان ابتدا، لباس خانگی رئالی‌ها، یکدست سفید بود هرچند که یک خط تیره از وسط آن می‌گذشت (این خط بعدها از لباس حذف شد اما در آرم باشگاه باقی ماند). البته در آن زمان جوراب‌های بازیکنان، رنگ آبی داشت در حالی که اکنون به رنگ سفید است. در سال 1902 بود که لباس‌های راه‌راه، یکدست سفید شدند و جوراب‌های آبی رنگ، سیاه شدند. در سال 1947 بود که مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا به پیراهن‌های بازیکنان، دکمه اضافه کند و آرم باشگاه را، روی سینه سمت چپ بازیکنان اضافه کرد (چیزی که تاکنون نیز تغییر نکرده‌است). همچنین در نوامبر 1947 در بازی برابر اتلتیکو مادرید ، رئالی‌ها به نخستین تیم اسپانیایی تبدیل شدند که لباسشان دارای شماره شد.

لباس خارج از خانه رئالی‌ها نیز از همان ابتدا یا سیاه کامل بوده‌است یا کاملاً ارغوانی و هیچ گاه تغییر نکرده‌است. لباس تیم اکنون توسط آدیداس تولید می‌شود که این اتفاق از سال 1998 شروع شد. اولین حامی مالی تیم، شرکت «زانوسی» بود که از سال 1982 تا 1985 حامی مالی تیم بود. سپس حامیان مالی ای چون «پارمالات» با تیم بودند تا اینکه تیم با شرکت «تکا» قراردادی بلند مدت را از سال 1992 بست. این قرارداد تا سال 2001 ادامه داشت تا اینکه رئالی‌ها به این قرارداد پایان دادند. آنها ابتدا آدرس سایت اینترنتی خود را به مدت یکسال بر روی لباس خود نوشته بودند تا تبلیغ سایت خود را بکنند. بعد از آن در سال 2002، باشگاه با شرکت زیمنس قرار داد بست. سپس در سال 2008 ، کمپانی آسیایی «بن کیو» حامی مالی تیم شد و آرم این کمپانی بر روی لباس تیم قرار گرفت. اسپانیر فعلی تیم نیز bwin است که به‌خاطر مشکلات مالی بن کیو، باشگاه مجبور به تغییر حامی مالی شد

نمایی از آرم های باشگاه رئال مادرید از ابتدا تا کنون

آرم باشگاه طراحی ابتدایی آرم باشگاه، بسیار ساده بود. این آرم متشکل از سه حرف MCF بود که 3 حرف ابتدای نام باشگاه madrid club de futbol بود که در زمینه‌ای آبی طراحی شده بود و بر روی لباس سفید تیم قرار داشت. در سال 1908 بود که اولین تغییر در آرم باشگاه رخ داد و برای زیباتر شدن آرم، نوشته‌ها درون یک دایره قرار گرفتند. تغییرات بعدی، تغییرات جزئی بودند تا اینکه در سال 1921 ، شاه آلفونسو سیزدهم، برای نشان دادن حمایت خود از تیم، عنوان رئال (رویال که تغریبا معنی سلطنتی می‌دهد) را به تیم اهدا کرد و بدین منظور در آرم باشگاه تغییراتی ایجاد شد و شکل یک تاج بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.اما در سال 1931 که آلفونسو از حکومت کنار رفت، هم کلمه رئال از نام باشگاه حذف شد و هم شکل تاج از روی آرم باشگاه برداشته شد و بجای آن، خطی تیره بر روی آرم باشگاه قرار گرفت. در سال 1941 و دو سال بعد از جنگ های داخلی، مجدداً کلمه رئال به نام باشگاه اضافه شد و تاج پادشاهی نیز به بالای آرم باشگاه افزوده شد. این آرم تا سال 1997 تغییری نکرد تا اینکه در این سال تغییر جزئی داشت و برای آخرین بار در سال 2001 بود که باشگاه برای مدرن کردن آرم و بروزرسانی آن، آرم را تغییر داد که البته تغییراتی جزئی بودند از جمله خطی که از وسط آن می‌گذشت، به رنگ آبی متمایل شد.

بازیکنان رئال در حال جشن گرفتن قهرمانی در سوپر کاپ اسپانیا در سال 2008

در جولای سال 2000، فلورنتینو پرز به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد. وی در وعده‌های انتخاباتیش، قول برطرف کردن بدهی‌های سنگین باشگاه، افزایش امکانات و مدرن کردن باشگاه را داده بود هرچند که وعده اصلی وی، امضای قرارداد با لوئیز فیگو، ستاره آن زمان بارسلونا بود در همان سال بود که پرز با صرف هزینه‌های سنگین، تیمی را تشکیل داد که به‌خاطر داشتن ستارگان بزرگ، در سرتاسر جهان به نام «کهکشانی‌ها» معروف شد. بازیکنان بزرگی چون زیدان ، رونالدو ، فیگو ، کارلوس ، رائول و بکهام از جمله ستارگان آن روزهای رئال مادریدی بودند که ویسنته دل بوسکه را به عنوان سرمربی خود می‌دید. اما با وجود این هزینه‌ها و کسب نهمین‌جام اروپایی و کسب قهرمانی لالیگا، پرز تصمیم گرفت تا دلبوسکه را برکنار کند، که همینکار وی باعث شد تا سفیدها در طی 3 سال آینده، موفق به کسب هیچ جامی نشوند تا پرز از کار برکنار شود.

در ادامه و در سال 2006 بود که رامون کالدرون به عنوان مدیر جدید باشگاه انتخاب شد. کالدرون بلافاصله کاپلو را مجدداً به عنوان مربی تیمش انتخاب کرد تا طلسم قهرمان نشدن تیم را بشکند. آنها برای اولین‌بار در طی 4 سال گذشته، موفق به کسب جام شدند و لالیگا را با کاپلو فتح کردند. اما با این وجود، کاپلو بازهم یک فصل تنها در تیم دوام آورد و مجدداً اخراج شد. رئالی‌ها موفق شدند فصل بعد نیز 31 مین قهرمانی خود را در لالیگا کسب کنند که این برای اولین بار در طی 18 سال گذشته بود که دو سال پیاپی این جام را کسب کردند. در ژوئن 2009 و پس از 2 سال ناکامی تیم و برکناری کالدرون، پرز مجدداً به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد. پرز مجدداً سیستم کهکشانی‌های خود را پیش گرفت. وی ابتدا کاکا را از تیم میلان خرید و پس از آن کریستیانو رونالدو را از منچستر یونایتد با رقم 96 میلیون یورو خریداری کرد که یک رکورد تاریخیست.

رئالی‌ها با وجود خریدن بازیکنانی چون رونالدو ، کاکا و آلونسو، نتوانستند زیر نظر مانوئل پلگرینی ، جامی را کسب کنند و پرز وی را برکنار کرد. پس از آن، بعد از چندین روز مذاکره با ماسیمو موراتی، مدیر اینتر میلان ایتالیا، پرز توانست وی را راضی کند که اجازه خروج مربی خود، خوزه مورینیو را که برای آنها 3 جام کسب کرده بود را بدهد تا مورینیو به عنوان مربی جدید تیم انتخاب و شروع بکار کند. آنها اولین جام خود با مورینیو را، با برد یک بر صفر خود برابر بارسلونا و در فینال جام حذفی بدست آوردند